Dobrodošli nazad na naše putišestvije! Danas vam pišem o jednom od najlepših manastira, na Fruškoj Gori, po mom mišljenju ─ manastir Beočin.
Na svega sedamnaest kilometara od Novoga Sada, nalazi se manastir Beočin.
Manastir Beočin pripada sremskoj eparhiji i vodi se kao ženski manastir koji broji nešto manje od 20 monahinja!
Da ne dužim previše u uvodnom delu, u daljem nastavku pišem vam o istoriji, manastirkoj crkvi, obnovi svetinje i duhovnom značaju!
Manastir Beočin kroz istoriju
Manastir Beočin poznat po svojoj viševekovnoj istoriji nas u ovom vremeplovu od priče podseća da ne zaboravimo ko smo i koliko dugo ova svetinja traje.
Sam datum nastanka manastira nije poznat, ali se prvi put pominje u 16. veku u turskim dokumentima.
Za početak, sa radovima se krenulo od manastirske crkve. Poznata godina završetka radova je oko 1799. godine kada se na zvonik postavljaju barokne kape.
Grupa baštovana koji su ulepšavali Versajski park su odlučila da na ovom mestu ostave uspomenu, te su napravi malu kopiju tog parka sa fontanom i bazenom u sredini.
U južnom delu manastira napravili su “Ljuti potok i park” koji se tu nalazi i danas.
Čudotvorna ikona u manastiru Beočin
Manastir je poznat po čudotvornoj ikoni Presvete Bogorodice, koja je u ovom manastiru više od 500 godina.
Mnoge žene koje nisu mogle da imaju decu, kažu da su se uz molitve pred ikonom ostvarile kao majke. Vernici koji su čuli za čudo ove ikone dolaze iz cele Evrope da se mole pred njom za umnoženje porodice.
Manastir sada ima preko 700 „kumčadi“, dece čiji su roditelji dolazili tražeći pomoć.
Tokom Drugog svetskog rata, u ovom manastiru je boravio samo Dušan Dožić, sinovac Patrijarha Gavrila, dok se sestrinstvo nije pridružilo i krenulo sa obavljanjem ove svetinje.
Kada su monahinje stigle, zatekle su manastir zapušten, a tokom Drugog svetskog rata tu je bila partizanska bolnica, pa pulmološka, a kasnije i deo Arhiva Vojvodine.
Postepeno, manastir je obnavljan, a vest o čudotvornoj ikoni se širila, privlačeći vernike iz svih krajeva.
Ikona je stara 500 godina i premeštena je u crkvu nakon što je kapela, u kojoj je bila tokom rata s Turcima, uništena.
Ako putujete ka Novom Sadu, u Sremskim Karlovcima se nalazi čudotvorna ikona Majke Božije Kurske kojoj se možete pokloniti i celivati je.
Crkva manastira Beočin
U prvim spisima u kojima se spominje manastir Beočin, pomenuta je manastirska crkva koja je u tom momentu bila sagrađena u jednobrodnu crkvu.
Ovaj manastir je kroz vekove mnogo puta bio oštećen i napušten, a jedno od većih razaranja jeste upravo tokom Austro-Turskih ratova.
Manastir je bio uništen, sve do 1623. godine kada iguman manastira Leontije odlučuje da prikuplja prilog od ljudi da bi obnovio ponovo ovu svetinju.
Piše da je 1708. godine izgrađena privremena crkva koja je bila napravljena od drveta. Sadašnja crkva je podignuta oko 1740. godine na temeljima dve manje crkve.
Takođe, u nekim od spisima se spominje da su u 1732. godine sa obavljanjem ovog manastira počeli monasi iz Rače posle Velike seobe Srba.
Poznati umetnici Janko Halkozović, Dimitrije Bačević i Teodor Kračun su radili ikonostas, koji je ukrašen bogatom pozlatom sredinom 18. veka.
Zvonik u ovom manastiru podignut je zaslugom Obrada Radonića. Sa izgradnjom oko manastira, tačnije manastirskih konaka, krenulo se između 1727. i 1730. godine.
Neki od poslednjih spisa kažu da je potpuno obnovljena svetinja bila krajem 1893. godine. Svakako da su se u toku manastira nakon tih godina obavljali manji radovi.
Manastir sa manastirskom crkvom je posvećen prazniku Vaznesenja Hristovog, Spasovdan.
Mošti u manastiru Bočin
Unutar manastira čuvaju se mošti svetog vladike Varnave Natića, najmlađeg sprskog svetitelja.
Vladika Varnava, koji je mučenički nosio teret komunističkih kazameta, upokojio se u ovoj svetinji.
Osim moštiju svetog Varnave, u manastiru su nakratko bile sklanjanje mošti i svetog Stefana Prvovenčanog, koje su kasnije prenete u manastir Studenicu.
Osim moštiju, uz manastir, preciznije ka ulaznoj kapiji, nalazi se grobno mesto poznatog pesnika Jovana Grčića Milenka.
Nova igumanija u manastiru
Na praznik svetog apostola Akila, nakon liturgije i obeleženih 40 dana usnuća prethodne igumanije, u čin igumanije rukopoložena je monahinja Varvara Božić.
Igumanija Varavara je rođena 25. novembra 1982. godine u Bijeljini. Pre odluke o monašenju, Varvara je studirala Građevinski fakultet.
U manastir Beočin došla je 2006. godine, i bila iskušenica godinu dana nakon čega je rukom Mitropolita sremskog Vasilija zamonašena i na monašenju dobila ime Varvara.
Sada je, u skladu sa Kanonom SPC, sestrinstvo glasanjem izabralo za novu igumaniju, uz blagoslov mitropolita.
Kako doći do manastira?
Ukoliko putujete iz Beograda, prvo morate doći do Novog Sada. Od Beograda do manastira ima oko 100km.
Bilo da idete autoputem ili starim putem iz inđije, kada stignete do Novog Sada idete ka centru Novog Sada, prelazite Varadinski most i krećite se sa sremske strane Dunava, odnosno krenite u pravcu Sremske Kamenice.
Odatle pratite Sremsku stranu Dunava, vozite oko 15km do grada Beočin. Kada stignete do Beočina vozite direktno do samog centra naselja.
Kada dođete do centra naselja skrećete desno i nekih 3km kasnije ispred ste kapije manastira.
Za kraj
Manastir Beočin je i danas aktivan, a za vernike i posetioce je otvoren u zimskom periodu od 07 do 16h.
Osim molitve, ova svetinja pruža i tišinu i mir, u kombinaciji sa prelepom prirodom Fruške gore, čine ga pravim mestom za molitvu, mir i odmor od svakodnevnih stresnih životnih situacija kroz koje svi prolazimo.
